Celebrated Principal Sir's birthday.(one day in advance as tomorrow its holiday)

Kilobyte and Megabyte of UVPCE

Megabyte

Kilobyte

As in the movie 3 Idiots, these 2 puppies are UVPCE's Megabyte and Kilobyte. Couldn't find their mother, Gigabyte.

પધારો શ્રી વિમલ પામ્ભર.

આજથી અમારા રૂમ માં, મારો classmate વિમલ પામ્ભર રેહવા આવ્યો. અમારા
રૂમમાં ૪ students રહી શકે એવો રૂમ છે પણ અત્યાર સુધી અમે ત્રણ જ
રેહતા'તા. વિમલ અત્યાર સુધી ખેરવા ગામમાં રેહ્તો'તો. આજથી એ હોસ્ટેલ માં
રેહવા આવી ગયો. વિમલ મૂળ રાજકોટ પાસે આવેલ મેઘપર ગામનો છે. એને BVM
(Birla Vishwakarma Mahavidyalay), વલ્લભ વિદ્યાનગર થી B.E. કર્યું છે.

ખારી ચા, મા-બાપ ને ભૂલશો નહિ અને PIPO

ખારી ચા :-

આજે કોલેજમાં principal સાહેબ (શ્રી વી.કે.પાંડે), જે અમને CNS subject
ભણાવે છે, એમનો લેક્ચર હતો. એમને વાત વાત માં એક નવી recipe try કરવાની
કીધી. એમને કીધું કે ચા માં ખાંડ ને બદલે મીઠું નાખી ને પીવી, રોજ નહિ તો
અઠવાડિયા માં એક વાર. આવી ચા પીવાથી ગુસ્સો નો આવે. ભલે સાહેબ, એક વાર
અખતરો કરી જોઇશ.

મા-બાપ ને ભૂલશો નહિ :-

આજે સાહેબે બીજી પણ એક સરસ વાત કીધી જેનો સારાંશ એ હતો કે તમારા મા-બાપ
ને ભૂલશો નહિ અને મા-બાપ એકલા નહિ તમારા ઘર માં જે પણ કોઈ મોટા હોઈ,
દાદા-દાદી વગેરે એ બધાને ભૂલશો નહિ, અવગણશો નહિ કારણ કે એક વાર એ
દુનિયામાંથી વિદાય થશે પછી કોઈ તમને ટોકશે નહિ કે સારા-ખોટા નું ભાન નહિ
કરાવે. એમને એમની વાત કરી કે એ જયારે બી.ટેક અને એમ.ટેક માં ભણતા'તા
ત્યારે એ એમના દાદા સાથે રેહતા હતા કારણ કે એમના પપ્પા ની જોબ બીજા કોઈ
શેહેર માં હતી. એમના દાદા એમને રોજ બધું પૂછ્યા કરતા જેમ કે - જામ્યો કે
નહિ ?, ભણવાનું કેવું ચાલે છે ?, વગેરે વગેરે, અને ઘણી વાર મારતા પણ ખરા.
પણ જ્યારે એમની વિદાય થઇ ત્યારે સાહેબ ને એમના દાદા ની ખુબ યાદ આવી. અને
આ વાત ને લઈને એમને અમને પણ સલાહ આપી કે તમારે પણ તમારા વડીલો ને ભૂલવા
ના જોઈએ, અવગણવા ના જોઈએ કારણ કે એક વાર એ જતા રેહશે પછી તમને પ્રેમ થી
પૂછવા વાળું કોઈ નહિ હોઈ કે "બેટા, આજે ગમ્યો કે નહિ ?"

આ પેહલા પણ સાહેબે એક વાર લેક્ચર માં કીધું'તું કે જો તમારે સાક્ષાત
ભગવાન જોવા હોઈ, તો એ તમારા મા-બાપ છે.

એકદમ સાચું કીધું સાહેબ. વાત યાદ રાખવા જેવી છે.

PIPO :-

PIPO એટલે કે Positive In Positive Out.

Principal સાહેબે આજે ભણાવતા ભણાવતા એક બીજી સરસ term aapi, જે છે PIPO.
સાહેબ ભણાવતા હતા ત્યારે એમને technical terms MIMO (Multiple In
Multiple Out) અને GIGO (Garbage In Garbage Out) ની વાત કરીતી અને સાથે
સાથે આ PIPO નામની નવી term પણ કીધી. મને યાદ રહી ગઈ એટલે અહિયા લખી.
PIPO નું opposite થાય NINO (Negative In Negative Out). ;-)

ચોરી કરવી હોઇતો સોના ની કરવી - શ્રી શ્રીકાંત પટેલ

આજે અમે કોલેજ માં આમજ વાતો કરતા'તા ત્યારે કાઇક ચોરી ની વાતો નીકળી'તી
ત્યારે શ્રીકાંતનું એવું માનવું છે કે જો કોઈએ ચોરી કરવી હોઇતો પૈસા ની
ચોરી કે બીજા માલ-સામાન ની ચોરી કરવા કરતા સોના ના ઘરેણાં ની ચોરી કરવી
જોઈએ કારણ કે સોના ના ઘરેણાને તરત ચોરી કરીને ઓગાળી નાખવાના એટલે કોઈ
સબૂત ના રહે. શ્રીકાંત જહાંપનાહ, તુસ્સી ગ્રેટ હો...

એક ગલુડીયા ની ઈર્ષ્યા.

આજે કોલેજ ની સામે આવેલા garden ની પાસે આવેલા foot-path પર મેં આ નાના ગલુડીયા ને આરામ થી સુતા જોયું. મને ગમી ગયું અને મેં એનો ફોટો પાડી લીધો. અને પછી મને વિચાર આવ્યો કે આની ઝીંદગી કેટલી મસ્ત છે. નથી એને ATN ના submission ની ચિંતા કે નથી એને DC ના practical submit કરવાની ચિંતા. નથી એને java ના code સમજવાની માથાકૂટ કે નથી એને OpenGL માં CG ના programs કરવાની ઉતાવળ. એને તો બસ સવાર માં ઉઠી ને એના પેટ ની ચિંતા કરવાની, એની મા જે ખવડાવે એ ખાઈ લેવાનું અને બાકીનો time આરામ કરવાનો, college ના students ને ભણતર તો ભાર ઉચકતા જોવાના અને રમ્યા કરવાનું.

ભગવાને આટલા બધા પ્રાણીઓ બનાવ્યા એમાં માણસ એમનું સહુથી કાબેલ પ્રાણી છે કારણ કે એની પાસે વિચારવાની શક્તિ છે. પણ આજે મને એવું થયું કે એ વિચારવાની શક્તિ ને લીધે આપણે આટલી બધી માથાકૂટ કરવી પડે છે. No doubt, ભગવાને જે આપ્યું છે એ ખુબજ સારું છે અને આપણે એનો આભાર માનવો જોઈએ, પણ તોય આજે મને આ ગલુડીયા ની ઝીંદગી વધુ સારી લાગી.

Who's a girl ?

A girl is like a bird,
God's most prettiest creation in the world.

The childhood of girls is their gold age.

After that, the world keeps them into a beautiful cage.

This innocent creature, looks like a fairy,
Who loses her feather when she marries...

She leads all her life in serving others.

She also has a heart, but no one bothers.

A dress of happiness and pleasure she wears.

But in every corner you find a girl shedding tears.

Moral: Try to give girls the due respect that they deserve. Forward to
all boys to make them realise a girls importance and to all girls to
make them feel how special they are.

Above message was sent to me by my friend ND. Thank you ND.

પૈસા ની લેવડ-દેવડ...

બુધવારે અમારા મહેસાણા પ્રવાસ માં થયેલા ખર્ચા ની આજે અમે લેવડ-દેવડ પતાવી. દરેકે આદેશ ને રૂ.૧૫, રવિ ને રૂ.૧૦ અને શ્રીકાંત ને રૂ.૫ આપવાના થયા. આ બધી લેવડ-દેવડ થઇ આજે કેન્ટીન મા. જોવા જેવો નઝારો હતો. મેં થોડાં ફોટા પાડ્યા છે. જુઓ.

બીજી વાત માં એ કે ગઈ કાલે કોલેજ કેમ્પસ માં આમળા વહેચવા આવ્યા'તા. તો શ્રીકાંતે અમારા માટે આમળા લીધા અને લેબ પછી અમે ખાધા. અને પછી આજે કેન્ટીન માં મેં બધાને ઠંડું-મીઠું પાન ખવડાવ્યું.

Baajri no rotlo, mix vegetable, khichdi and kadhi for dinner today (in mess) :-)

કોલેજ બસ નો એક્સીડન્ટ, મહેસાણા નો પ્રવાસ...

આજે સવારે ઉતાવળે કોલેજ પોહોચ્યો પણ ત્યાં જઈ ને જોયું તો કોઈ હાજર નોહ્તું. ક્લાસ પણ બંધ હતો. ક્લાસ બહાર મારી ક્લાસમેટ ઉભી હતી. એને મેં પૂછ્યું કે "ક્યા છે બધા ?" તો એને કીધું કે "કોઈ હજી આવ્યું નથી." મેં મારા ક્લાસમેટ વિમલ ને ફોન કરીને પૂછ્યું તો એને કીધું કે અમે બધા કોલેજ બહાર આવેલા ગાર્ડન માં ઉભા છીએ. (શિયાળામાં સુર્ય ના કૂંણા તાપ માં ઉભા રેહવાની મજા જ કૈક અલગ હોઈ છે). હું પણ ત્યાં પોહોચ્યો. પછી અમે વિચાર્યું કે હવે એક વાર ક્લાસ બાજુ આંટો મારવો જોઈએ. પણ જોયું તો ક્લાસ માં કોઈ હતું નહિ અને કોઈ ફેકલ્ટી પણ નો'તી દેખાતી. અમે ૨ મીનીટ ક્લાસ બહાર ઉભા રહીને વાતો કરતા'તા ત્યાં કોઈએ અંકુર ના મોબાઈલ પર ફોન કરીને કીધું કે ગોઝારીયા પાસે ગણપત વિદ્યાનગર ની બસ નું એક્સીડન્ટ થયું છે. એટલે અમે બહાર ગયા. શ્રીકાંત ને ફોન કરીને પૂછ્યું કે એ બરાબર છે કે નહિ, કારણ કે એ અમદાવાદથી બસ મા આવે છે. એ તો બરાબર હતો, પણ બીજા ઘણાં વિદ્યાર્થીઓ અને અમુક ફેકલ્ટી ને થોડું-ઘણું વાગ્યું'તું. એમને મહેસાણા અને ગોઝારીયા ની સરકારી હોસ્પિટલો માં લઇ જવામાં આવ્યા. આનંદ, અંકુર, આદેશ અને તુષાર બાઈક લઈને ઘટના સ્થળે જોઈ આવ્યા. હું સવારે મોડો ઉઠ્યો'તો એટલે ચા અને નાસ્તો રહી ગયા'તા અને આજ થી અમલ માં મુકાયેલા નવા ટાઈમીંગ ને કારણે કોલેજ જતા પેહલા જમવાનું પણ રહી ગયું'તું એટલે હું કેન્ટીન માં ચા અને ચીઝ-મસ્કાબન ખાવા ગયો. પછી હું કોલેજ માં અંદર ગયો અને જોયું તો શ્રીકાંત અને મારા ક્લાસ ની બીજી ગર્લ્સ, જે અમદાવાદ-ગાંધીનગર થી આવે છે એ બધા ક્લાસ બહાર હતા. હું એમની પાસે પોહ્ચું અને ખબર પુછુ એ પેહલા આનંદ મને મળ્યો અને એને કીધું કે આપણા ક્લાસ ની એક વિદ્યાર્થીની ને વાગ્યું છે અને એને હોસ્પિટલ લઇ ગયા છે. નસીબજોગે એને, કે બીજા કોઈ પણ વિદ્યાર્થીને વધારે કશું નથી વાગ્યું એ સારું છે. પછી થોડી વારે અમે લેબ માં ગયા. ત્યાં થોડી વાર અમે બેઠા. બધા પોત-પોતાનું કામ કરતા'તા. અને પછી વિચાર્યું કે આજે લેક્ચર નથી ભરવા, આમ પણ બધી ફેકલ્ટી આ એક્સીડન્ટ ના કામ માં વ્યસ્ત હતી. બહાર આવી પાછા ગાર્ડન માં બેઠા. અને અમારા ક્લાસ ની વિદ્યાર્થીની ને મળવા હોસ્પિટલ જવાનું વિચારતા'તા ત્યાજ અમને ખબર પડી કે એ તો હોસ્પિટલથી કોલેજ આવી ગઈ છે અને યુનીવર્સીટી બિલ્ડીંગ માં છે એટલે અમે એને મળવા ત્યાં ગયા. એને હોઠ પાસે વાગ્યું'તું. યુનીવર્સીટી ના

અધિકારીઓએ આવા ઈજાગ્રસ્ત વિદ્યાર્થીઓ માટે એક ગાડી ની વ્યવસ્થા કરી'તી, એમને ઘરે પહોચાડવા.

પછી અમે મહેસાણા જવાનું વિચાર્યું. એટલે ૩ બાઈક પર અમે કુલ ૯ જણા બેસીને ગયા (દરેક બાઈક પર ૩ જણ). સૌથી પેહલા વુલન માર્કેટ માં ગયા, વિમલ ને જેકેટ લેવાનું હતું એટલે. મેં પણ ત્યાંથી એક કાન-પટ્ટી લીધી. એ દરમિયાન મને યાદ આવ્યું કે મારે નવો બેલ્ટ લેવાનો છે કારણ કે આ વખતે ઘરથી આવ્યો  ત્યારે મારો બેલ્ટ ઘરેજ ભૂલી ગયો'તો. એટલે બીજા બધા વુલન માર્કેટ માં હતા ત્યાં સુધી માં હું આજુ-બાજુ માં બેલ્ટની દુકાન શોધવા લાગ્યો. એક દુકાન મળી પણ ખરી અને મેં ૧૦૦ રૂપિયા (મૂળ કીમત ૧૧૦ કીધી હતી દુકાનદારે) નો બેલ્ટ લીધો. મારે અમુક દવાઓ પણ લેવાની હતી એટલે નજીક માં મેડીકલ સ્ટોર  શોધી ને જરૂરી દવાઓ પણ લીધી. અને પછી અમે મહેસાણા ની પ્રખ્યાત "કિશન દાબેલી" ખાવા ગયા અને પછી ત્યાંથી પાણી-પૂરી ખાવા. પછી મહેસાણા ની દૂધસાગર ડેરી ની સામે આવેલી દુકાનોમાંથી આઈસ્ક્રીમ ખાધો અને અમુક લોકોએ દૂધ પીધું. ત્યાંથી શ્રીકાંત ને મુવી જોવા જવું હતું, પણ આદેશ ને મોડું  થાય એમ હતું અને એટલે પછી મુવી નો વિચાર માંડી વાળ્યો અને આનંદ ના ઘરે ચા પીવા ગયા. આનંદ ના દીકરા "પ્રથમ"ને મળ્યા.(મેં ગઈકાલે જ એનો ફોટો ફેસબુક પર જોયો, ત્યારેજ મેં આનંદ ને કમેન્ટ કરેલી કે એને કોઈ વાર કોલેજ લઇ આવ). 

ભાભીએ બનાવેલી સરસ મજાની ગરમ ચા પીધી. વાતો કરી. તુષારે એના ઘરે આવાનો  આગ્રહ કર્યો પણ એનું ઘર વિરુદ્ધ દિશામાં હોવાથી અમે પછી કોઈ વાર જવાનું નક્કી કર્યું. પછી હું, વિમલ અને મૈત્રેય ખેરવા આવ્યા. વિમલ ને ખેરવા ગામમાં ઉતાર્યો અને અમે હોસ્ટેલ પોહોચ્યા. આવીને ઉંઘી ગયો.

અને અત્યારે આ લખી રહ્યો છું, ત્યાં આનંદ નો મેસેજ અને ઇમેલ આવે છે કે કાલે કોલેજ નો ટાઈમ પાછો ૧૦:૦૦ વાગ્યા નો છે. એને હિતેશ રાજપૂત અને ભાવેશ પટેલ એ કીધું. (હિતેશ અને ભાવેશ યુ.વી.પટેલ કોલેજ ના જ ફેકલ્ટી છે, જે અમારી સાથે ભણે છે. એમને કોલેજે ભણવા સ્પોન્સર કાર્ય છે.)

At Anand's place. Met Pratham, his cute and dynamic son. He's studying in U.K.G.

Roaming in Mehsana with Ankur Goswami, Anand Sutariya, Tushar Patel, Shrikant Patel, Aadesh Panchal, Maitrey Patel, Ravi(ndra) Patel and Vimal Pambhar. 

Mehsana's Kishan Dabeli is far more tasty compared to Bharuch's MP ni Dabeli.

Change in College Timings.

From tomorrow, our college will start from 9:15am.

Mast
thandi ma ame
hostel bahar nikdi ne
campus na
watchman sathe
taapnu karine betha
chie.

Submissions on the way. Writing practicals in file pages. B.E. k din yaad aa gaye.

બુધવારે મારી બીજી ઇન્ટરનલ પરીક્ષા પૂરી કરીને બધાએ બે દિવસ બંક કરવાનું નક્કી કર્યું. એટલે પછી હું ઘરે આવતો રહ્યો. અને હવે કાલે રવિવારે પાછો જઈશ. 

અત્યારે હોસ્ટેલ મા લાઈટ ગઈ છે. હું, નીશીત અને અમિત જાગીએ છીએ. હમણા જ
અમે ચા અને ગાઠીયા ખાય ને આવ્યા. હોસ્ટેલ માં પરીક્ષાઓ વખતે રાત્રે ચા
અને નાસ્તો વહેંચાય છે. અમારે ૬થી બીજી ઇન્ટરનલ પરીક્ષા શરુ થાય છે. આજથી
કોલેજ જવાનું બંધ કર્યું, વાંચવા માટે. રૂમ માં અત્યારે ભમરી ફરી રહી છે
અને નીશીત એને ભગાડવા ક્યારનો મથે છે પણ જડતી નથી અને જડે તો એ પકડે એ
પેહલા ભાગી જાય છે. અને વાંચવાનું ઘણું બાકી છે પણ લાઈટ વગર અમે ટાઈમપાસ
કરીએ છે.

બા, તમે આજ બહુ જ યાદ આવ્યા

બા, તમે આજ બહુ જ યાદ આવ્યા,
બહુ યાદ આવ્યા, બહુ યાદ આવ્યા

ભીંજાઈને બહારથી ઘરે હું આવ્યો
છીંકાછીંક શરદી તાવ સાથ લાવ્યો
છાતી ગળે પત્નીએ બામ લગાવ્યો
આંખોમાં આંસુ ત્યાં તો ધસી આવ્યાં
બા, તમે આજ બહુ જ યાદ આવ્યા.
બહુ યાદ આવ્યા,બહુ યાદ આવ્યા.

મંદિરમાં જઈ આજ દર્શન કર્યાં મેં
ઘંટ વગાડ્યો,પૂજા-અર્ચના કરી મેં
પ્રસાદ લીધો,લઈને ઘરે હું આવ્યો
આંખોમાં આંસુ ત્યાં ભરાઈ આવ્યાં
બા, તમે આજ બહુ જ યાદ આવ્યા.
બહુ યાદ આવ્યા,બહુ યાદ આવ્યા.

બા, તારા પૌત્રના આજે લગ્ન કીધાં
તુજ વહૂને પોંખીને ઓવારણા લીધાં
પૂત્રવધુના ઘરે આજ પગલાં પડ્યાંબ
હૃદયનાં બંધ બેફામ સૌ તૂટી પડ્યાં
બા, તમે આજ બહુ જ યાદ આવ્યા.
બહુ યાદ આવ્યા,બહુ યાદ આવ્યા.

ઝરણાં,નદીઓ એમ જ વહેતાં રહેશે
સાગર ઊછળશે,વાદળો પણ છવાશે
એજ વાયુને એજ રોજિંદુ વાતાવરણ
પણ બા, તમે ક્યાં છો, તમે ક્યાં છો?
બા, તમે આજ બહુ જ યાદ આવ્યા.
બહુ યાદ આવ્યા,બહુ યાદ આવ્યા.

આવું સુંદર કાવ્ય વાંચી ,
બા અવશ્ય યાદ આવેજ .
બા કદી ભૂલાય નહીં. અને જો બાને ભૂલ્યા ,
તો એળે ગયો અવતાર ……

- શ્રી પ્રવીણચંદ્ર કસ્તુરચંદ શાહ

Source : http://gujaratigazal.wordpress.com/2010/11/25/baa-tame-aaje-bahu-yaad-avya/

Going to have dinner outside campus as on Sundays in the morning there's feast so in the evening they give just some light food like 'poha bateka' and khaman. So have to go outside. Shops in the shopping center here are also closed.

आपका यूँ हमसे मिलना सिर्फ इत्तेफाक नहीं

Wrote this on 16th November 2010.
मैंने आपसे मोहाब्बत की हे कोई गुनाह नहीं,
आपको समझनेकी कोशिश की हे लेकिन समझा नहीं,
प्यार करनेकी जुर्रत की हे पर कामियाब नहीं,
लबों पे आई हुई बात सिर्फ आवाज़ नहीं,
मेरे दिल से निकली इबादत सिर्फ दुआ नहीं,
और आपका यूँ हमसे मिलना सिर्फ इत्तेफाक नहीं.

- यशपालसिंह जडेजा

It rained heavily here in Kherva for about an hour. Nice cloudy atmosphere.

Back to hostel. From tomorrow the college reopens after diwali vacation.

Heavy rain in Bharuch in this November accompanied by lightning sound.

એ નશીલી આંખો નો જામ પી લેવા દો...

એ નશીલી આંખો નો જામ પી લેવા દો,
એ ઝુલ્ફો ની છાંય માં ચાલી લેવા દો,
પ્રેમ માં ડૂબવાની મજા કૈક ઓંર છે,
એ ગાલો ના ખાડા માં ડૂબી જવા દો.

સુરીલા એ કંઠ ને સાંભળી લેવા દો,
નજર નીચી રાખી એને શરમાય લેવા દો,
ઢળી જાય આંખો, હટી જાય આંખો, એ પેહલા,
નજર થી નજર મેળવી લેવા દો.

ગુલાબી એ હોઠ ને ચૂમી લેવા દો,
કાનમાં પ્રેમ કાવ્યો ગણ-ગણી લેવા દો,
કાલે મારું શરીર રહે ના રહે,
હિંચકે ઝૂલતી એક અપ્સરા ને આજે જોઈ લેવા દો.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

Watching Golmaal 3 at Inox with Rutwij sir, Jatin sir and Lalit.

મોંત નું કફન શું કામ ઓઢાડો છો ?

Just wrote the below lines.

દિલ મારું ચોરી કરી બેદરકારી નો આરોપ શું કામ લગાવો છો ?

લૂટી ગયા સર્વસ્વ અને પછી ગરીબી નું ખિતાબ શું કામ પેહ્રાવો છો ?

ઘાયલ તો કર્યો તમે મને પ્રેમ માં પણ,

જીવું છું કે મરી ગયો એ તપાસ્યા વિના મોંત નું કફન શું કામ ઓઢાડો છો ?

- યશપાલસિંહ જાડેજા

Internal exams over. Going to Bharuch for Diwali vacation of 15 days.

Todays date 30102010.

में जानता नहीं आप क्या लगते हो मेरे...

Was feeling bored, so tried to think of some lines. And these are the lines which came to my mind.

में जानता नहीं आप क्या लगते हो मेरे ,
फिर भी ये जानता हूँ की आप हो गए हो मेरे,
इस नाते को कौनसा नाम दूं ये पता नहीं,
फिर भी ये जानता हूँ की ये नाता सिर्फ दोस्ती का नहीं.

- यशपालसिंह जडेजा

1st Internal Exam

Our first internal exams will be from 28th-30th October, 2010.

28th - Advance topics in Networks (11am to 12pm) and Computation
Intelligence (3pm to 4pm)

29th - Computer Graphics (11am to 12pm) and Distributed Computing (3pm to 4pm)

30th - Cryptography and Network Security (11am to 12pm)

So will be rushing home after the exam on 30th. And will be returning
after Diwali vacation gets over, may be on 15th November.

ભૂલી ગયો.

Wrote this poem just a few minutes back sitting here in my hostel room no. 212.

લોકો માટે દુવા કરી, મારી દુવાઓ ભૂલી ગયો,
હ્રદય ને રડતું મૂકી, આંસુ પાડવાનું ભૂલી ગયો.

પ્રેમિકા ને આપવા ફૂલ, બનાવ્યો મોટો બગીચો,
કમનસીબી કે વખત આવ્યે એ ફૂલ આપવાનું ભૂલી ગયો.

મિત્રો ના જખ્મો નો ઈલાજ કરતો રાત દિન,
મારા જખમી દિલ નો ઈલાજ કરવાનું ભૂલી ગયો.

સ્વજનોનો ના નિધન વખતે લખ્યા ઘણાં મૃત્યુગીત,
મારા નિધન પેહલા મારું મૃત્યુગીત લખવાનું ભૂલી ગયો.

બિનવારસી લાશો ને ઘણી વાર મેં દફનાવી છે, પણ,
મારી ખુદની લાશ માટે કબર ખોદવાનું ભૂલી ગયો.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

કવિ શ્રી વિપિન પરીખ… ૮૦ વર્ષની વયે બે દિવસ પહેલા મુંબઈમાં અવસાન પામ્યા.

હું તને એમ નહીં પૂછું
"તારી આંખમાં આંસુ કેમ છે ?"
માત્ર એટલું જ કહીશ
"આવ, મારી બાજુમાં બેસ !"

- વિપિન પરીખ

મને મેવાડમાં મીરાં મળી નહીં.
મને વૃંદાવનમાં રાધા મળી નહીં.
પણ કદાચ,
એમાં મારો પણ દોષ હોય.
મેં મુંબઈ છોડ્યું જ ન હોય !

-વિપિન પરીખ

સુખ,
ચાલીના નળમાંથી માંડમાંડ ટપકતું પાણી ટીપે ટીપે.
દુ:ખ,
ચર્ચગેટના સ્ટેશન પર
ઊતરતાં ટ્રેનમાંથી એક પછી એક
માણસોના મોજાં…
દરિયો…

- વિપિન પરીખ

મકાન પડી ગયું
બાળક દટાઈ ગયું ને
ડોસી બચી ગઈ.
'આમ કેમ?' એ પ્રશ્નને
એ લોકો કાટમાળ સાથે ઉપાડી ગયા.

- વિપિન પરીખ

મને મારી ભાષા ગમે છે
કારણ બાને હું બા કહી શકું છું.

'મમ્મી' બોલતાં તો હું શીખ્યો છેક પાંચમા ધોરણમાં.
તે દિવસે ખૂબ રોફથી વાઘ માર્યો હોય એમ
મેં 'મમ્મી' કહીને બૂમ પાડેલી.
બા ત્યારે સહેજ હસેલી -
કારણ બા એક સાદો પોસ્ટકાર્ડ પણ માંડ માંડ લખી શકતી.

બા બેંકમાં સર્વિસ કરવા ક્યારેય ગઈ નહોતી અને
રાત્રે 'લાયન્સ' પાર્ટીમાં ગઈ હોય એવું યાદ પણ નથી.
બા નવી નવી 'ડિશ' શીખવા 'cooking class'માં ગઈ નહોતી
છતાં ઇંગ્લિશ નામ ખડક્યા વગર એ થાળીમાં જે મૂકતી
તે બધું જ અમૃત બની જતું.

મને મારી ભાષા ગમે છે,
કારણ મને મારી બા ગમે છે.

-વિપિન પરીખ

Source of the above compositions of વિપિન પરીખ : http://layastaro.com/?cat=99

Todays date 20.10.2010.

Back to hostel

Reached hostel in the evening. Alone in the room as my room-mates will be arriving tomorrow morning. Today hostel seems to be too quiet as from tomorrow 1st year students are having their internal exams and rest of the students will be arriving tomorrow morning.

No playing Garba this Navratri.

I won't be playing Garba this Navratri as am not keeping well these
days :-( and secondly I've to go back to hostel on Sunday i.e.
Dusheraa. And as such am having too much work to complete (assignments
and practicals).

Came Bharuch yesterday afternoon as had too much stomach ache and vomiting previous night.

Within few minutes, the Date and Time will be 10-10-10 10:10.

At this small hospital in Kherva village. Doctor's name is Rambhai Patel, M.B.B.S. Had little fever, body aching and shivering last night. Luckily this hospital is open even on Sunday otherwise it was difficult for me to wait till tomorrow morning.

Garba in full swing in Boys Hostel (Uma Hostel).

1 week in M.Tech

Today I completed 1 week here in M.Tech. Last Friday I left Bharuch and came here. Reached here around 10 and then had to pay the hostel fees, unload my stuff and pay remaining fees and fill different forms at the college. I, alongwith Pappa, Mummy and Uncle came here in our car. Then finally, after all other official formalities got completed, I attended last two lectures in my class. And then finally went to hostel, walking about 2 kms or even more. My roommates are 2 good guys, Amit and Nishit, both in M.Tech. (CAD/CAM). They completed their B.E in Mech. Engg. from C.U. Shah College of Engineering, Wadhwan. Hostel food is as usual bad, which my friends used to complain in B.E. Also now I've to get up early as tea and breakfast is between 7-8. And I've to eat lunch before going to college, which starts at 10:00am. So having lunch at 9:30 is just too awkward for me, for a person, who generally used to get up at 9:00 am. And then walk 2-2.5 kms to reach college. I've to cross one large piece of barren land, a school compound and a large cricket ground to reach college campus. Classmates are good, but many of them are either married or on the verge of marrying. Most of them are experienced, except a few who passed out in 2009 or 2010. In all we are 18 students, out of which there are 6 or 7 girls (I don't know the perfect number) and rest are boys. Most of the faculty are good and keep us on our toes. On last Friday, which was my first day here in college, the faculty of ATN (Advance Topics in Networks) took a surprise test in the last 15 minutes. However as it was my first day, he asked me to write whatever I could write. And then in the next lecture, which was the last lecture of that day, we got the grades. I got C+ grade. I consider fair enough, as some of the students who attended college right from the first day got C grade. Today there was another surprise test in Computer Graphics. Today it was my first lecture of the concerned faculty in CG. I had attended other lectures of the another CG faculty during the week, but none of this Sir. So I said sir about my new admission, to which he replied that I need to mark answers of whatever I knew. (It was a MCQ type exam with 15 questions, and -ve marking for each wrong answer or UNATTEMPTED answer). Now this thing was completely new for all of us. So even if someone didn't answered any question, even then he/she will score -7.5 marks. :-) Anyways, in the next lecture we got our grades and I got a C. Again I consider it to be fair enough, as I could see 2-3 other C's too in the list.

Also from today, Navratri starts. This is for the first time that I am away from home, studying during Navratri. :-( My hostel (Uma hostel) has arranged for Navratri celebrations here, but nothing is compared to the Navratri I did for years in GNFC Township. Thanks to this hostel for giving wifi connectivity to students (although its quite unreliable), that I've access to internet. That's it till now.

Navratri celebrations in full swing here, in Uma hostel.

સુખ અને દુઃખ એ છે જીવનનો દસ્તૂર

Wrote this poem after coming here, at Kherva.

સુખ અને દુઃખ એ છે જીવનનો દસ્તૂર,

નસીબ નો માર લાગે છે બહું ક્રૂર,

અરમાનો થી બનાવેલો મહેલ થાય છે ચૂર,

અને જીવનનો સ્વર થાય છે બેસૂર.

દિલ ની ધડકનની તું છે નૂપુર,

પ્રેમ ભીની લાગણીઓની તું છે પૂર,

મહેરબાની કરી ના થતી મારાથી દૂર, કારણ કે,

અંધકારમય જીવનની તું છે નૂર.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

Leaving Bharuch.

Tomorrow I am going to Kherva. Leaving Bharuch and SVMIT. :-(

Going to Surat for Migration Certificate. Forgot to update that I got admission in U.V. Patel College of Engineering, Ganpat University for M.Tech in Computer Engineering on Monday. Although the counselling completed few days back and no seats were vacant at that time, but someone might not have paid fees in this college so they gave ad in last saturdays newspaper. Went there on Monday and got admission on the single seat. Some other 25 people had arrived for this seat, but as my merit rank was high i got it.

3 Students didnt Prepare 4 a Test. They made a Plan. They went 2 d DEAN nxt Morng n said "Sir v had gone 4 a Wedding n our Car Tyre Bursted.
So we had 2 push al the way, so we Couldnt Study." the DEAN Agrees n gives them 3 Days Time.

After 3 days all 3 were seated in "Different Rooms"
The paper consisted of just 1 question

WHICH TYRE BURSTED?
1. Front Right
2. Front Left
3. Back Right
4. Back Left

This Phenomenon is Called 'DAAV'..!!

Snake

Saw this snake while on a walk with Jagrut. The snake was just 2 feets away from us. Tried to get more close, but it ran away. :-(

Started reading "Men are from Mars, Women are from Venus" by John Gray.

After a long gap, for a walk in township with Jagrut Desai.

Also the "Paani-ni-taanki" near school. Remembered the days when I, along with so many budding Badminton players, would climb to the top of the taanki. Thanks to Thiru uncle, who gave this opportunity to us. The view from above the taanki was magnificent.

Passed through my school, B.V.B's Narmada Vidyalaya. It has got a major face-lift. Felt nostalgic. Miss my school and school friends.

Nice one liner.
"Why is it that you can never read the doctor's prescriptions, but the bills are always legible?"

કાલે મારું દિલ ધડકે ના ધડકે

તમે કહો તો તમને હીરા-માણેક આપવા છે,
તમે કહો તો તમને ચાંદ-સિતારા આપવા છે,
અરે તમે એક વાર માંગી તો જુઓ !
તમે કહો તો તમને મારા સાત જન્મો આપવા છે.


મારી જેમ તમને ચાહવાની કોઈની ત્રેવડ નથી,
મારી જેમ તમને ખુશ રાખવાની કોઈની ત્રેવડ નથી,
બહુ સહન કર્યા છે નખરા તમારા ખુશી થી,
બાકી મારી જેમ તમારા નખરા સહન કરવાની કોઈની ત્રેવડ નથી.


કંઇક અનોખો નશો છો તમારી આંખો માં,
એટલેજ તો પડ્યો છું હું તમારા પ્રેમ માં,
મરજી મુજબનું મૃત્યુ મળે કે ના મળે,
બાકી મારે તો મરવું છે તમારી બાંહો માં.


એક વાર મને લાગણી થી નિહાળી તો જુઓ,
એક વાર દિલ થી દિલ મિલાવી તો જુઓ,
ઈશ્વર જ બનાવે છે આપણી જોડી ત્યારે,
તમે એક વાર મને પ્રેમ થી સ્વીકારી તો જુઓ.


તમારી આંખો માં મારી તસ્વીર મળે, તો બીજું શું જોઈએ ?
તમારા હોઠ પર મને જોઈ મુસ્કાન ફરકે, તો બીજું શું જોઈએ ?
ઈચ્છાઓ તો અનેક છે માનવી ને આજે,
પણ મને તમારો સાચો પ્રેમ મળે, તો બીજું શું જોઈએ ?


તમારી ઝુલ્ફો થી મારે રમવું છે,
હાથ-માં-હાથ નાખી ને મારે ફરવું છે,
વધુ આગળ લખતા મને આવે છે શરમ,
તમે નજીક આવો તો મારે તમને ચૂમવું છે.


મળવાની ઈચ્છા હોઈ તો આજેજ મળજો, કાલે હું મળું ના મળું,
કઈ કેહવાની ઈચ્છા હોઈ તો આજેજ કેહ્જો, કાલે હું સાંભળું ના સાંભળું,
પ્રેમ નો એકરાર કરવામાં શરમ રાખશો તો પસ્તાશો,
મારા દિલ માં વસવાની ઈચ્છા હોઈ તો આજેજ વસી જજો, કાલે મારું દિલ ધડકે ના ધડકે.


- યશપાલસિંહ જાડેજા

Bill Gates' 11 rules.

RULE 1

Life  is not fair - get used to it.

RULE 2

The  world won't care about your self-esteem. The world will expect you to accomplish something BEFORE you  feel good about yourself.

RULE 3

You  will NOT make 40 thousand dollars a year right out of high school. You won't be a vice president with car phone, until you earn  both.

RULE 4

If  you think your teacher is tough, wait till you get a boss. He doesn't have tenure.

RULE 5

Flipping burgers is not beneath your dignity. Your grandparents had a different word for burger flipping they called it Opportunity.

RULE 6

If you mess up,it's not your parents' fault, so don't whine about your mistakes, learn from them.

RULE 7

Before you were born, your parents weren't as boring as they are now. They got that way from paying  your bills, cleaning your clothes and  listening to you talk about how cool you are. So before you save the rain forest from the parasites of your parent's generation, try delousing the closet in your own room.

RULE 8

Your  school may have done away with winners and losers, but life has not. In some schools they have  abolished failing grades and they'll  give you as many times as you want to  get the right answer. This doesn't bear the slightest resemblance to ANYTHING in real life.

RULE 9

Life  is not divided into semesters. You don't get summers off and very few employers are interested in helping you find yourself. Do that on your own  time.

RULE 10

Television is NOT real life. In real life people actually have to leave the coffee shop and go to  jobs.

RULE 11

Be  nice to nerds. Chances are you'll end up working for one.

At Inox, Bharuch for the movie Dabangg. Accompanied by Jhaveri sir.

In Surat for enrolling in Test Series of GATEFORUM for GATE 2011.

એવું થોડું ચાલે ?

નદી દરિયા ને છોડી દે એવું થોડું ચાલે ?

ફૂલ કાંટા ને છોડી દે એવું થોડું ચાલે ?

જીવન માં સુખ-દુઃખ તો આવ્યા કરે પણ,

નૂપુર એનો ઝંકાર છોડી દે એવું થોડું ચાલે ?

પ્રેમિકા પ્રેમીને છોડી જાય એવું થોડું ચાલે ?

લગન પહેલા મંડપ ઉઠી જાય એવું થોડું ચાલે ?

વિશ્વાસઘાત તો ઘણા કરે છે પણ,

પ્રેમી આત્મહત્યા કરે એવું થોડું ચાલે ?

દીકરો મા-બાપ ને તરછોડે એવું થોડું ચાલે ?

દીકરી પરાયા સાથે ભાગી જાય એવું થોડું ચાલે ?

અમુક વાતો મા-બાપે પણ સમજવી જોઈએ પણ,

બાળકો એમને રડતા મૂકી જાય એવું થોડું ચાલે ?

પવન વહેવાનું છોડી દે એવું થોડું ચાલે ?

કવિ કવિતા ને છોડી દે એવું થોડું ચાલે ?

એમ તો મને બહું સારું લખતા આવડતું નથી પણ,

"યશ" લખવાનું છોડી દે એવું થોડું ચાલે ?

- - યશપાલસિંહ જાડેજા 

Letter to Shri Krishna.

Dear કાનુડા,

હેપ્પી બર્થડે. આજે તારો કેટલામો જન્મદિવસ છે એ તો મને નથી ખબર પણ તને wish કરવાની મારી ફરજ છે. સ્વર્ગ માં બધા મજામાં હશે. તું નાનો હતો ત્યારે બહુ તોફાન કરતો'તો અને તારા એ તોફાનોની ઘણી વાર્તાઓ, હું નાનો હતો ત્યારે સાંભળેલી. અને તારા એજ તોફાનો મને તારી જેમ તોફાન અને મસ્તી કરવાં હજું પણ પ્રેરણા આપે છે. ;-)

બીજું બધું તો ઠીક, પણ આ વખતે તને બર્થડે પર કેટલી ગીફ્ટ મળે છે એ મને કેહ્જે... અને હા, તારી બર્થડે પાર્ટી માં બોલાવવાનું ભૂલતો નહિ... અને યાર, આ વખતે તો તે જોરદાર વરસાદ પાડ્યો ને..... મજા આવી ગઈ. દર વર્ષે આવોજ આવવા દેજે. બીજું તો બધું પૃથ્વી પર જેમ નું તેમ જ ચાલે છે. તે કીધું'તું કે જયારે પૃથ્વી પર પાપ વધશે ત્યારે તું અવતાર ધારણ કરીશ.... પણ હજી અમારે કેટલી રાહ જોવી પડશે એ મને ખબર નથી પડતી. Anyways, તું અવતાર ધારણ કરે ત્યારે call  ના કરી સકે તો કઈ નહિ, atleast  એક missed call કરજે. તું જલ્દી અવતરે એજ પ્રાર્થના સાથે મારો પત્ર પૂરો કરું છું. સ્વર્ગ માં બધાને યાદ આપજે.

લી. એજ તારો જુનો ભક્ત,

- યશપાલસિંહ જાડેજા

અને હૈયાફાટ રુદન વચ્ચે તારી આંખો મીંચાય છે.

થોડાં વર્ષો પેહલા, હું જ્યારે મુંબઈ ના જસલોક હોસ્પિટલ માં એક મહિના માટે દાખલ હતો ત્યારે ઉપર ના માળે લીફ્ટમાં જતી વખતે મેં એક નાના બાળક ને જોયેલું. માંડ એકાદ વર્ષનું એ બાળક હશે. એના દેખાવ પરથી એવું લાગતું'તું કે એને કેન્સર હશે કારણ કે એના બધાંજ વાળ ખરી પડ્યા'તા અને ખૂબ જ કરમાય ગયેલું લાગતું'તું. એની સાથે એની મમ્મી પણ હતી. એ બાળકે એવી દર્દ ભરેલી સ્થિતિમાં પણ મને ખૂબ જ પ્રેમ ભર્યું સ્મિત આપ્યું હતું. એ બાળકનું શું થયું પછી એ તો મને ખબર નથી, એ જીવે છે કે નહિ, એ પણ મને ખબર નથી, પણ એ બાળકની હાલત જોઈને મને એની મમ્મી પર દયા આવી. અને મેં નીચેની કવિતામાં એક મા ની લાગણીઓ દર્શાવવાની કોશિશ કરી છે કે જેનો પુત્ર કોઈ ગંભીર રોગ ને કારણે થોડાં જ દિવસો માં આ દુનિયા છોડી ને જતો રહે છે.

તું હસે છે ત્યારે મારું દિલ હરખાઈ છે,

તું રડે છે ત્યારે મારી આંખો ભરાઈ છે,

તને શું ખબર તારા નસીબમાં શું છે ?

તું (દર્દથી) કણસે છે ત્યારે મારું દિલ ઘવાય છે.

તારી આંખોમાં સચ્ચાઈ દેખાઈ છે,

તારી હસીમાં નિર્દોષતા દેખાઈ છે,

તને શું ખબર મોત તારી કેટલી નજીક છે ?

તારી જીંદગીના તો દિવસો ગણાય છે.

તારા ફૂલ જેવા હાથમાં જ્યારે ઇન્જેક્શન રોપાય છે,

અને બંધ ઓરડામાં તારી ચીસો પડઘાય છે,

તને શું ખબર લાચાર જનની નું દર્દ ?

અને પેલો દયાહીન ડોક્ટર સોઈ ભોંકે જાય છે.

તું આવ્યો દુનિયામાં પેંડા વહેંચાય છે,

અને મા-બાપ ના દિલમાં મોટા સપનાઓ સેવાય છે,

તને શું ખબર કે સપનાઓ કડડભૂસ થાય છે,

અને હૈયાફાટ રુદન વચ્ચે તારી આંખો મીંચાય છે.

-    - યશપાલસિંહ જાડેજા 

   નીચે ની લીટીઓ માં મેં એ બાળક ના પપ્પા ની લાગણીઓ દર્શાવાની કોશિશ કરી છે...

તું તો મિટાવી ગયો આ સંબંધ,
દિલ માં કોતરેલી યાદ કોણ મિટાવશે ?
તું તો છોડી ગયો આ દુનિયા,
મને લાગણીઓ ની કેદમાં થી કોણ છોડાવશે ?
ઈશ્વર ને ખરેખર તારી જરૂર હશે બાકી,
તું તો જલાવી ગયો મારી આંખો,
મારા મૃતદેહ ને કોણ જલાવશે ?

- યશપાલસિંહ જાડેજા

Didn't get admission as my merit rank was 60 and all seats got filled on merit rank 57. Will have to wait for tomorrow's management seat counselling in CHARUSAT, Changa.

Again to Ahmedabad for the counselling of ME/MTech.

At U.S.PIZZA with Ankit Khambhatta, Abdul and Rahul.

Had a small get together in college parking with Rahul, Karan, Ankit Khambhatta, Kinjal, Hemal, Trupti and Sanjeev as Abdul's here after almost a year. And now I, Rahul and Abdul are here, at Inox, for watching Lafange Parinde.

અને જીંદગી ની દૌડ માં મારી આંખો મીંચાય ગઈ.

Just wrote a few lines while lying on my bed in high fever, watery eyes and aching body.


તમે આવ્યા જીંદગી માં અને દુનિયા બદલાય ગઈ,
કોરી કિતાબ માં જાણે વાર્તા રચાય ગઈ,
અંત સુધી સાથ આપવાની કસમ વહેચાય ગઈ,
અને જીંદગી ની દૌડ માં મારી આંખો મીંચાય ગઈ.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

Down with fever, sore throat and coughing. :-(

Nice lines. Don't know the author.

Khat likhta hu khun se shaahi mat samajna,
Mar raha hu tujh pe Zinda na samajna.
Khat bhara he khoon se mehendi me mila dena,
Jis din bano dulhan haatho pe laga dena.

Manjil gum, rahon ke nishaa maalum nahi,
Aaj ka din gujregaa kahaan, maalum nahi...
Hum to barso se patthar ke is shahar me he;
Kaisa he sheeshe ka jahaan, maalum nahi...
Un logon se yun bhi kya kah sakta hu,
Jin logon ko dil ki jubaan maalum nahi...

- Raahi Maasoom Razaa

Ajnabi shahar ke ajnabi raaste,
Meri tanhaai par muskuraate rahe;
Mein bahut der tak yun hi chaltaa rahaa,
Tum bahut der tak yaad aate rahe.

- Raahi Maasoom Razaa

Returning back to Bharuch in Gujarat Queen.

Went to see Water Show at Akshardham in Kavitbhai's car(Jatin Sir's college friend). It's too good. Full paisa vasool. And then had dinner at City Pulse alongwith Sujoy Chakraborty.

Went to see Water Show at Akshardham in Kavitbhai's car(Jatin Sir's college friend). It's too good. Full paisa vasool. And then had dinner at City Pulse alongwith Sujoy Chakraborty.

Attended nice lecture series by Prof. B. V. Buddhadev of L. D. College of Engineering, at GCERT, Gandhinagar arranged by Gujarat Knowledge Society. Excellent Accomodation provided in LDRP Institute, Gandhinagar's guest house.

In Gandhinagar, Gujarat's capital and greenest city.

Going to Gandhinagar with Jatin Sir for some training for faculty members involved in teaching of CPU (Computer Programming and Utilization) subject in first year of GTU.

Kevo hato tu keemtee
Ane kevo sasto thai gayo,
Tane khabar 6e Gandhi !
Taru thayu 6e shu?
Khurshi sudhi javaano
Tu rasto bani gayo...

- Shekhaadam Aabuwala

Returning back to Bharuch. Travelling cattle-class in train.

Its raining cats and dogs. No signs of stopping. Water logged everywhere on roads. In some areas, even the city buses are not going.

At LD College of Engineering. Paper is at 3:30pm. And its raining heavily here.

Going to Ahmedabad for PGCET exam. Today the exam is for M.E in Computer Engg and tomorrow for M.E in I.T. Will stay at Jagrut's place.

Met my school friend Arpit Mehta after 7 long years. Just came home after meeting him at Ruchir Y Bhatt's place.

Friendship Day

આજે Friendship Day ના દિવસે રમેશ પારેખની આ રચના સવારમાં ગુજરાત સમાચાર ની રવિપૂર્તિ માં જ્ય વસાવડાના લેખમાં વાંચી. સરસ છે.

મારા ચાર - પાંચ મિત્રો છે એવા... કેવા?
આમ લુચ્ચા પણ ચુંબનની ઢગલી જેવા!
મારા ઉંબરાની રંગોળી માટે
એ પોતાની આંગળીઓ સૂકવે
મારી જીવલેણ છાતીને
આકાશો, વરસાદો, દરિયાઓ ચૂકવે
મારી મૂછના રખોપિયાં છે એવા... કેવા?
આમ લીલાછમ, આમ સાવ જેવાતેવા...

- રમેશ પારેખ

Going to Ahmedabad to submit forms of PGCET exam on 8th August 2010. Exam is for admission to ME/MTech in Gujarat colleges. Luckily Gujarat Queen is less crowded.

Reached Bharuch.

Watched Khataa-Meetha. Enjoyed. Now Returning to Bharuch in Vadodara Express.

Going to watch Khatta-Meetha at Roxy Theatre, Charni Road, Opera House.

Having ice-cream at Baskin Robbins, Tardeo.

Reached Mumbai.

In plane. Seat number 4A.

Just had a security check. Now waiting for our bus to arrive and take us to the plane.

Great. We all got a window seat. Benefit of coming early. :-)

Reached Dabolim Airport.

Going to Airport in Innova. Bye Bye Goa.

Morning walk on Kalangute beach. Lalit, Jignesh and Jatin Sir are tattooing their hands.

Had enjoyed on different beaches in the afternoon and evening. And then we realized that we will have to ask Railway Officials about our returning train (Mandowi Express, from here to Dadar and then from Mumbai Central to Bharuch in Vadodara Express). But they said that Mandowi Express has been cancelled. So we decided for bus but to our bad luck, all buses were either booked or not feasible for a long journey. So finally decided for a flight. Rs. 3600 per person from Goa to Mumbai. And then in Vadodara Express from Mumbai Central to Bharuch.Right now we all are eating Maggie Noodles in Nescafe as we had to skip our dinner.

Had nice breakfast. And now enjoying at the beach.

Its raining too heavily here. Haven't seen such rains in Gujarat.

Reached Kalangute.

Finally after little pestering to the driver of a taxi, we are off to Kalangute beach (26 kms from here). The driver charged Rs. 600.

Dimple left. And now we are searching for taxis. But to our bad luck, no taxis are available till 6am. This station doesn't have a food stall or tea stall open at this hour. (That way, Bharuch station is far better).  And now it's raining heavily. I think we will have to pass time here till 6am.

Reached Karmali. We will wait here till Dimple's relatives come here as its not possible for her to go to Mangalore at this time.

Finally the railways managed to get a train for us. And it arrived. So now we'll go to Karmali Station which is just a few kilometres from Goa.

Still at Vilvade Station and no signs of train towards Goa. :-(
All are too hungry. Ate a few Gulaabi's which our co-passenger turned friend Dimple Pinto was carrying. She sat from Ahmedabad and is going to Mangalore. Jignesh again managed to get some Bhajiyaas. Jatin sir and Ajaybhai went outside the station to see if some taxi is available. But there are no signs of any vehicles passing by. The highway is about 10 kms away. Its an isolated station with no facilities at all.

The devotees of Baba Swami are singing Dhuns and Bhajans. There are more than 500 devotees. They all accompanied us right from Gujarat. They all are going to Goa for Gurupurnima celebrations tomorrow.

We'll are too hungry. Didn't had lunch. And this stupid small station doesn't have a food stall too. Anyhow, Jignesh managed to get two Tiger biscuit packets. मजबूरी का नाम महात्मा गांधी.

A train arrived with just 2 bogie's on the opposite track going back to Ratnagiri. I've never seen such a small train.

Announcement was made that the train will arrive after sometime. And I've never seen such a small railway station. There's just one platform. And that too, too small.

Reached Vilvade Station.

Still we haven't reached the station. The bus driver forgot the way and took us 20 kms ahead. So now, returning back.

Although we are quite late, the travel is full of excitement. Road is zig-zag, mountainous, greenery all around and its raining heavily.

Got a bus (arranged by the Railways) to the next station (after the landslide). Will have to take a train from that station to Madgaon. Bus is jam-packed. Travelling cattle class.

Huh!!!! Finally reached Ratnagiri. And now its again a daunting task to reach Goa.

Having a great experience. The train is going through tunnels, mountains and water streams falling from these mountains just near the track. Enjoying immensely. But unfortunately, we are still far away from Goa. If all this hadn't happened, we would have reached Goa by 11:00am.

Still at Chiplun Station. Now boarding another train which is scheduled to leave Chiplun earlier than our train. It'll go only to Ratnagiri. From there, we'll have to think how to reach Madgaon.

At Chiplun station since 4am. There's a landslide near Ratnagiri. It's been raining heavily here in Chiplun. And still it'll be here for another 1 or 2 hours.

Having Dinner in train is a tedious process. Had Egg curry and Chicken curry. And still we all are hungry. Will be reaching Vasai Road.

Crossed Vapi. Great atmosphere. Dark, cloudy, green and rainy. Just love watching outside the window.

At Ankleshwar Station. Going to Goa with Jatin Sir, Lalit Pandya, Jignesh Parmar and his cousin in Nagercoil Express. Lalit, Jignesh and his cousin will board train from Surat.

It's raining Cats and Dogs in Bharuch. :-)

The Government of India employs donkeys as speed breakers on roads.

As every dog has its day, every city has its rains........

Checking out the new Fedora 13.

Going to Ahmedabad for Canara Bank PO's exam. Atmosphere is rainy.

તમારી ખામોશી પણ ઘણું કહી જાય છે

આ શાયરી મેં થોડા વખત પેહલાં લખેલી. 

તમારી આંખો પણ ઘણું કહી જાય છે,

તમારું સ્મિત પણ ઘણું કહી જાય છે,

ખોટું બોલીને મને મુર્ખ નાં બનાવશો કારણ કે,

તમારી ખામોશી પણ ઘણું કહી જાય છે.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

એજ મારા પપ્પા

મમ્મી પર કવિતા લખી પછી મને વિચાર આવ્યો કે મમ્મી પર કવિતા તો બધાજ લખતા હોયત છે, પણ પપ્પા પર કવિતા બહુ ઓછા લોકો લખતા હોય છે. એટલે પછી મેં હમણાં, કલાક પેહલા, પપ્પા પર કવિતા લખી. આમ તો મને , અને ખાસ કરીને બધાજ છોકરાઓને એમના પપ્પા થી બહુ બીક લાગતી હોઈ છે. છોકરાઓ ને એમની મમ્મી પ્રત્યે વધારે લાગણી હોય છે.

આંગળી ઝાલીને ચાલતા શીખવે એજ મારા પપ્પા,

પડી જાઉં ત્યારે ઉભો થતા શીખવે એજ મારા પપ્પા,

આમ તો જીવન માં ચઢ-ઉતર આવ્યાજ કરે પણ,

ઓછું બોલી ને વધુ સમજાવે એજ મારા પપ્પા. 

માંગણી કરું ત્યારે રમકડા અપાવે એજ મારા પપ્પા,

ખભે ઉચકીને મેળા માં ફેરવે એજ મારા પપ્પા,

આમ તો જીવન માં પૈસા કમાવા ખૂબ અઘરા છે પણ,

મારા ભણતર માટે પૈસા પાણીની જેમ ખર્ચે  એજ મારા પપ્પા.

નિષ્ફળ જાઉં ત્યારે હિંમત આપે એજ મારા પપ્પા,

સફળ થાઉં ત્યારે શાબ્બાશી આપે એજ મારા પપ્પા,

આમ તો જીવન માં દુનિયાદારી શીખવી ઘણી કપરી છે પણ,

ધોલ મારીને દુનિયાદારી શીખવે એજ મારા પપ્પા.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

નોંધ – મને રવિવાર અને બીજી જાહેર રજાઓ નથી ગમતી. કારણ કે તે દિવસે પપ્પા ઘરે હોય એટલે મારે એકદમ શાંત રેહવું પડે. અને મને આખો દિવસ ટેન્શન રહે. 

કોક'દિ ફુરસદ મળે તો ફરી યાદ કરી લેજો.

આ શાયરી મેં થોડા મહિનાઓ પેહલાં લખેલી.

હોઠ પર મારું નામ આવે તો નાદ કરી દેજો,

નફરત હોઈતો મારી સાથે વાદ કરી લેજો,

દિલ માં લાગે ચુભન તો ફરિયાદ કરી દેજો,

કોક'દિ ફુરસદ મળે તો ફરી યાદ કરી લેજો.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

All of us had nice Idli-sambhar in college prepared by Mittle.

એજ મારી માં

કાલે રાત્રે ઊંઘ નોતી આવતી તો વિચાર્યું કે કવિતા લખું. તો 'માં' પર કવિતા લખવાનું વિચાર્યું. અને જેમ જેમ કવિતા બનતી ગઈ એમ મોબાઈલ માં લખતો ગયો. હજું વધારે લખવી'તી પણ પછી ઊંઘ આવી ગઈ તો આટલીજ લખાય.

ખોટું બોલું ત્યારે તરત પકડી પાડે એજ મારી માં,

રમતો હોઉં ત્યારે ભણવા બેસાડે એજ મારી માં,

આમતો જીંદગી માં સુખ-દુઃખ આવ્યા જ કરે પણ,

રડતો હોઉં ત્યારે પોતે પણ રડે એજ મારી માં.

ભૂખ્યો થાઉં ત્યારે શીરો જમાડે એજ મારી માં,

બીમાર પડું ત્યારે દવા ચટાડે એજ મારી માં,

આમતો દુનિયા માં ભગવાન કહે "હું જ સૌથી મોટો" પણ,

તકલીફ માં પડું ત્યારે ભગવાન થી લડે એજ મારી માં.

રિસાઈ જાઉં ત્યારે લાડ લડાવે એજ મારી માં,

તોફાન કરું ત્યારે ધોલ મારે એજ મારી માં,

આમતો જીવન જીવવું ઘણું કપરું છે પણ,

મૂંઝાય જાઉં ત્યારે રસ્તો બતાવે એજ મારી માં.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

 

Update: પપ્પા પર કવિતા