સુરેશ જોષી ની કવિતા "કવિ નું વસિયતનામું" પરથી મેં આ મારું વસિયતનામું બનાવ્યું હતું. મેં મારા engineering ના દિવસો માં આ કવિતા લખેલી.
મારું વસિયતનામું.
કાલે જો મને મોંત આવે તો –
હે મોંત, બે ઘડી ઉભું રેહ્જે,
મારે મારું વસિયતનામું લખવાનું બાકી છે.
-------- મારું વસિયતનામું---------
કાલે જો સુરજ નીકળે તો કેહજો કે –
ઉગતા સુરજ ની સુંદરતા કરતા,
મારી ઢીંગલી વધુ સુંદર છે.
કાલે જો ચાંદ આવે તો કેહજો કે –
એની પ્રેમિકા ચાંદની કરતા,
મારી ઢીંગલી વધુ સુંદર છે.
કાલે જો પવન લેહેરાય તો કેહજો કે –
મારે પવન બનીને,
મારી ઢીંગલી ને ચૂમવાનું હજી બાકી છે.
કાલે જો ફૂલ એની ખુશ્બુ પર ગર્વ કરે
તો કેહજો કે –
મારી ઢીંગલી ના ભીના કેશ ની ખુશ્બુ એના કરતા વધારે સારી છે.
કાલે જો ઢીંગલી ને કોઈ દુઃખ આવે તો કેહજો કે –
એના માટે ભગવાન સાથે લડવાનું
મારે હજું બાકી છે.
કાલે જો એ રડે તો કેહજો કે –
એના આંખ માં આંસુ ને સૂકવવાનું
મારે હજું બાકી છે.
કાલે જો એનો મેસેજ આવે તો કેહજો કે –
મારે એના મેસેજ ને રીપ્લાય આપવાનું હજું બાકી છે.
કાલે જો એ મારા પર ગુસ્સે થાય તો કેહજો કે –
મારે મારી ઢીંગલી ને મનાવવાનું હજું બાકી છે.
કાલે જો એ મારા પર ગુસ્સે થાય તો કેહજો કે –
મારે મારી ઢીંગલી ને મનાવવા નું હજું બાકી છે.
કાલે જો એ મને યાદ કરે તો કેહજો કે –
એની યાદ માં ને યાદ માં એના ભોલુ ની
આંખો મીચાવવાનું હજી બાકી છે.
કાલે જો એ તરસ્યા હોઠ લઈને આવે તો કેહજો કે –
એના તરસ્યા થયેલા હોઠ ને ભીના કરવાનું હજી બાકી છે.
કાલે જો એ મને યાદ કરીને રડે તો કેહજો કે –
એની સાથે આવતા જનમમાં સાત ફેરા ફરવાનું વચન આપવાનું હજી બાકી છે.
કાલે જો એ મને મળવા ઘરે આવે તો કેહજો કે –
મારે હજું એને પ્રેમ થી ભેટવાનું હજું બાકી છે.
અને છેલ્લે –
કાલે જો મને મોંત આવે તો –
હે મોંત, બે ઘડી ઉભું રેહ્જે –
મારે મારી ઢીંગલી ને આવજો કેહેવાનું હજી બાકી છે.
- યશપાલસિંહ જાડેજા
મારું વસિયતનામું.
કાલે જો મને મોંત આવે તો –
હે મોંત, બે ઘડી ઉભું રેહ્જે,
મારે મારું વસિયતનામું લખવાનું બાકી છે.
-------- મારું વસિયતનામું---------
કાલે જો સુરજ નીકળે તો કેહજો કે –
ઉગતા સુરજ ની સુંદરતા કરતા,
મારી ઢીંગલી વધુ સુંદર છે.
કાલે જો ચાંદ આવે તો કેહજો કે –
એની પ્રેમિકા ચાંદની કરતા,
મારી ઢીંગલી વધુ સુંદર છે.
કાલે જો પવન લેહેરાય તો કેહજો કે –
મારે પવન બનીને,
મારી ઢીંગલી ને ચૂમવાનું હજી બાકી છે.
કાલે જો ફૂલ એની ખુશ્બુ પર ગર્વ કરે
તો કેહજો કે –
મારી ઢીંગલી ના ભીના કેશ ની ખુશ્બુ એના કરતા વધારે સારી છે.
કાલે જો ઢીંગલી ને કોઈ દુઃખ આવે તો કેહજો કે –
એના માટે ભગવાન સાથે લડવાનું
મારે હજું બાકી છે.
કાલે જો એ રડે તો કેહજો કે –
એના આંખ માં આંસુ ને સૂકવવાનું
મારે હજું બાકી છે.
કાલે જો એનો મેસેજ આવે તો કેહજો કે –
મારે એના મેસેજ ને રીપ્લાય આપવાનું હજું બાકી છે.
કાલે જો એ મારા પર ગુસ્સે થાય તો કેહજો કે –
મારે મારી ઢીંગલી ને મનાવવાનું હજું બાકી છે.
કાલે જો એ મારા પર ગુસ્સે થાય તો કેહજો કે –
મારે મારી ઢીંગલી ને મનાવવા નું હજું બાકી છે.
કાલે જો એ મને યાદ કરે તો કેહજો કે –
એની યાદ માં ને યાદ માં એના ભોલુ ની
આંખો મીચાવવાનું હજી બાકી છે.
કાલે જો એ તરસ્યા હોઠ લઈને આવે તો કેહજો કે –
એના તરસ્યા થયેલા હોઠ ને ભીના કરવાનું હજી બાકી છે.
કાલે જો એ મને યાદ કરીને રડે તો કેહજો કે –
એની સાથે આવતા જનમમાં સાત ફેરા ફરવાનું વચન આપવાનું હજી બાકી છે.
કાલે જો એ મને મળવા ઘરે આવે તો કેહજો કે –
મારે હજું એને પ્રેમ થી ભેટવાનું હજું બાકી છે.
અને છેલ્લે –
કાલે જો મને મોંત આવે તો –
હે મોંત, બે ઘડી ઉભું રેહ્જે –
મારે મારી ઢીંગલી ને આવજો કેહેવાનું હજી બાકી છે.
- યશપાલસિંહ જાડેજા