કરી લે દીકરા, જે ગુનાહ કરવા હોય એ કરી લે, તું તો હજી નાબાલિક છે.

દિલ્હી ગેંગરેપ ના નાબાલિક  આરોપી ને ફક્ત 3 વર્ષની સજા સંભળાવવામાં આવી છે. અને તે પણ જેલમાં નહિ જવું પડે, થેન્ક્સ તો આપણો કાયદો જે આટલા ગંભીર ગુનાહ માટે પણ બદલાય નથી શકાતો.

આવા ગંભીર, નિર્લજ્જ અને ઘાતકી અપરાધ માટે જો ફક્ત 3 વર્ષની મામુલી સજા આપવામાં આવતી હોય અને તે પણ જેલ માં જયા વગર, ફક્ત જુવેનાઈલ હોમમાં રહીને તો એ સાબિત કરે છે કે આપણું ન્યાયતંત્ર કેટલું નબળું છે.

આ એજ નાબાલિક છે જેને 16મી ડીસેમ્બર ના રોજ દિલ્હીમાં ચાલુ બસે બીજા મિત્રો સાથે એક ફિઝીયોથેરાપીમાં ભણતી વિદ્યાર્થીની પર બળાત્કાર કરી એની યોનીમાં કટાય ગયેલો લોઢાં નો સળીયો નાખેલો. જો આવા ઘાતકી ગુનાહ માટે પણ આપણે આપણા કાયદાઓ ના બદલી શકતા હોય તો ખરેખર આ તો જાણે એવું કહે છે કે :

કરી લે દીકરા, જે ગુનાહ કરવા હોય એ કરી લે, તું તો હજી નાબાલિક છે. તને સજા થશે તો પણ મામુલી સજા થશે અને તે પણ જેલમાં જયા વગર.

Kar Lo Beta, Jo Crime Karna He Kar Lo. Tum To Naabaalik Ho

ડાયરી ઓફ અ વિમ્પી કિડ

મને ડાયરીઓ વાંચવી ગમે. ખાસ કરીને જે નાના બાળકોએ લખેલી હોય કારણ કે એ બાળકોની માસુમિયતદેખાડે છે. જેમ કે મેં "ડાયરી ઓફ અ યંગ ગર્લ (એન ફ્રેન્ક)" ના થોડા પન્નાઓ વાંચેલા છે. અને હાલ માં જ્યારે એમેઝોન પર સેલ હતું ત્યારે મેં "ડાયરી ઓફ અ વિમ્પી કિડ" ખરીદી. લેખક છે જેફ કિની.

આ  વિષે વધુ વાંચવા માટે જુઓ આ મારી અંગ્રેજી બ્લોગ પર ની પોસ્ટ.

લેખનના ફાયદા

કૉલેજનું ભણતર પૂર્ણ કર્યા પછી મારું લેખન ખુબ જ ઓછું થઇ ગયું છે, ખાસ કરીને પેન અને કાગળ પરનું લેખન. કામ ના સ્થળે મીટીંગમાં લખાણ કઈ થાય એ અથવા તો કોઈ વાર ડાયરીમાં લખું - એ સિવાઈ ભાગ્યે જ કઈ લખાણ થાય છે.

કોમ્પુટર પર લખવા કરતાં મને પેન અને કાગળ પર લખવાનું વધારે ગમે છે. હા, સ્કૂલમાં હતો ત્યારે ઘરકામના ભાગરૂપે લખવાનો કંટાળો આવતો અને લગભગ વેઠ જ ઉતારવામાં આવતી.

વ્યક્તિગત રીતે હું એવું માનું છું કે પેન અને કાગળ નો ઉપયોગ કરીને લખવાથી આપણે વાધારે એકાગ્ર થઇ શકીએ છીએ અને તમે સરળતાથી તમારા વિચારોની પેટર્ન બનાવી શકો છો અને વિચારો ને લય બદ્ધ રીતે ગોઠવી શકો છો.

મિટિંગ દરમિયાન પણ મુદ્દાઓ યાદ રાખવા કરતા પેનથી કાગળ પર ટપકાવવા સહેલા હોય છે અને તમે ગમે ત્યારે એને ફેંદી શકો છો.

બીજું એ પણ મેં અનુભવ્યું છે કે મિટિંગ કે લેકચર દરમિયાન લખવાથી આપણું ધ્યાન ઓછું વિચલિત થાય છે.

ટેકનોલોજી ના આગમનથી આપણી પાસે બીજા એવા ઘણાં ઉપકરણો અને સોફ્ટવેર છે - જેમ કે Evernote, ઇલેક્ટ્રોનિક પેન અને ટેબ્લેટ જે આપણને લખવામાં મદદરૂપ થઇ શકે છે. પણ એ બધું હોવા છતાં પેન અને કાગળને કોઈ પહોચી ના વળે.

પ્રિયજન - વીનેશ અંતાણી

ગઈ કાલે રાતે 'પ્રિયજન' વાંચીને પૂરી કરી. વીનેશ અંતાણી દ્વારા 23મી માર્ચ 1979ની રાતે અઢી વાગ્યે લાખાયને પૂરી કરેલી આ નવલકથા ઘણાં સમયથી મારી પાસે હોવા છતાં વાંચવાની બાકી રહી જતી હતી. અને પરમદિવસે હાથમાં આવતાવેત મેં વાંચવાની શરું કરી અને 2 દિવસમાં પૂરી કરી.

પ્રિયજન માટે રીવ્યુ લખવાની મારામાં ક્ષમતા નથી. હું ફક્ત એટલું જ કહીશ કે જો તમે જીવનમાં કોઈને પ્રેમ કર્યો હોય, કોઈની યાદમાં ઝુર્યાં હોય અથવા જેમ વિનેશભાઈ કહે છે તેમ -

જીવનને ભરપૂર જીવી લીધું હોય,
બધું જ સભર હોય
છતાં પાછલી જિંદગીની એક નમતી સાંજે
એકાદ ચહેરો મનમાં છલકાઈ જાય.
એવું બને ત્યારે પ્રશ્ન થાય
કઈ ક્ષણ સાચી ?
કે પછી બંને જ સાચી ?

જો આવું કઈ પણ તમને થયું હોય તો તમારે આ પુસ્તક જરૂર વાંચવું.

જીવનમાં ઘણીવાર સુખ અને દુઃખ બંને એક સાથે ઘોડા પર બેસીને આવતા હોય છે. પ્રેમનું પણ કંઈક એવું જ છે. જેને પ્રેમ કરતાં હોઈએ એ સાથે હોવા છતાં એને ન પામવાનું દુઃખ માણસના હૃદયને કોતરી ખાતું હોય છે.

મારા મતે પ્રેમના ઘણાં અલગ અલગ પાસાઓ છે. કોઈને પ્રેમ કરવો, કોઈનો પ્રેમ પામવો, જુના પ્રેમને ઈચ્છાથી કે અનિચ્છાથી ભૂલી જઈને કોઈ નવી વ્યક્તિને પ્રેમ કરવો એ બધું જ અલગ છે. દરેક પ્રેમની તીવ્રતા અલગ હોય છે.

જેમ આજના દિવ્યભાસ્કરની પૂર્તિમાં કાંતિ ભટ્ટે લખ્યું છે - Every love story is a potential grief story - આર્થાત દરેક પ્રેમકથા આખરે તો પીડાની કથા બની જવાની છે. પ્રેમ કરો ત્યારે પીડા માટે તૈયાર રહેજો.

પ્રિયજનમાં ચારુ દિવાકરને કહે છે - "દિવાકર ... મનની અંદર પણ એક વિશ્વ હોય છે અને એ વિશ્વમાં કેટલાયે અધૂરા છેડાઓ લટકતા હોય છે. આપણા સમયની બહાર પણ પાછળ રહી ગયેલી ઘટનાઓ હોય છે. તમે કેટલી ઘટનાઓને આંબી શકશો?"

બસ, આમ જ જીવનમાં બધું મેળવી લીધાં પછી પણ માણસને નમતી સાંજે કંઈક કોરી કાતું હોય છે, કંઈક ઝંઝોળી નાખતું હોય છે અને ભરપૂર આનંદના વાતાવરણમાં આપણે દુઃખી અને એકલા થઇ જઈએ છીએ.

પ્રિયજન - Flipkart પરથી ખરીદવા માટે


પ્રિયજન - Amazon પરથી ખરીદવા માટે

દેશભક્તિ એક દિવસીય 'અફેર' નથી

આજે ભારતનો સ્વતંત્રતા દિવસ છે. 66 પહેલાં, 15મી ઓગસ્ટ ના રોજ ભારત અંગ્રેજોના રાજ માંથી મુક્ત થયો હતો.

આજને દિવસે ઘણાં ખરા ભારતીયો એ એમની દેશભક્તિની લાગણી ફેસબુક અને ટ્વીટર પર વ્યક્ત કરી.

એવું લાગતું હતું કે જાણે ભારત ના નાગરિક તરીકે એમની નૈતિક ફરજ હતી પોતાની દેશભક્તિ સોશિયલ નેટવર્ક્સ પર પબ્લીશ કરવાની.

જો કે, આ લાગણી પછીના દિવસે મૃત્યુ પામે છે. દરેક વ્યક્તિ પોતાના દૈનિક કામકાજ સાથે વ્યસ્ત રહેશે અને ફરી એક વર્ષ બાદ, તેમનામાં દેશભક્તિ જાગે છે અને ફરી એક વાર સોશિયલ નેટવર્ક્સ પર દર્શાવવામાં આવશે.

 
દેશભક્તિ તો હૃદય માંથી ઉત્પન્ન થાય. એને તમારા સ્ટેટસ અપડેટ્સ સાથે કોઈ લેવાદેવા નથી.

દેશભક્તિ એક દિવસીય 'અફેર' નથી. એતો એક માતાના એના પુત્ર માટે ના પ્રેમ જેવો હોય છે, બિનશરતી પ્રેમ.

આપણા સશસ્ત્ર દળ એક સાચા દેશભક્ત કહેવાય જે ખડે પગે આપણી સુરક્ષા માટે દિન-રાત બોર્ડર પર તૈનાત છે. એ લોકો એમના દિલમાં દેશભક્તિ હંમેશા પ્રજ્વલિત રાખે છે. આપણી જેમ એક દિવસની ભાડાની નહિ જે વર્ષમાં એક વાર ફેસબુક અને ટ્વીટર પર દેખાય અને પછી ખોવાય જાય.

મેરા ભારત મહાન. જય હિન્દ.

પુસ્તકો ના રસિયાઓ આ ઓફર નો લાભ ઉઠાવે

એમેઝોન ડોટ ઇન પર હાલમાં ખુબ જ જોરદાર ઓફર ચાલી છે. ખાસ કરીને મારા જેવા વાંચન પ્રિય લોકોએ લાભ લેવા વિનંતી. ઘણાં બધા પુસ્તકો પર 66% જેટલું discount છે.

આ રહી એક ઝલક :

               

બીજી આવી જ ઓફર્સ વિષે માટે આ લિંક પર ક્લિક કરો. આ ઓફર ટૂંક સમય માટે જ છે.

અંગ દાન દિન - હું એક અંગ દાતા છું. તમે પણ બનો

આજે 'અંગ દાન દિન' છે. અને મેં મારી વર્ષો જૂની ઈચ્છા પૂર્ણ કરી. એમ તો આંખોની સાથે સાથે મેડીકલ કૉલેજ માં દેહ દાન કરવાની ઈચ્છા હતી, પણ પછી આ ટાઈમ્સ ઓફ ઇન્ડિયા નું અંગ દાન વિષે નું કેમ્પેઈન જોઇને અને પપ્પા-મમ્મીની ઈચ્છા મુજબ ખાલી અંગ દાન માટે નું ફોર્મ ભર્યું.

મેં મારી આંખો, બન્ને કીડનીઓ, ફેફસાં, હૃદય, સ્વાદુપિંડ અને યકૃત (લીવર) દાનમાં આપવાનો સંકલ્પ કર્યો છે. મેં અને મારા પરિવારના સભ્યોએ હંમેશા અંગ દાન ને પ્રોત્સાહન આપ્યું છે. મારા બા-બાપુજીએ પણ આંખો દાન કરેલી અને પપ્પા-મમ્મીએ પણ આંખો ના દાન માટે નો સંકલ્પ કર્યો છે. અને હવે મેં પણ અંગ દાન નો સંકલ્પ કર્યો છે.

તમે પણ કરો. જીવતે જીવ જો કોઈને કામ ના લાગ્યા હોય તો મર્યા પછી લાગો. અંગ દાન નું સંકલ્પ કરો અને કોઈના જીવનમાં ખુશી લાવો. નક્કામાં થઇને બળી જવા (કે દેફ્નાય જવા) કરતા કોઈ ને ખુશી આપવી પુણ્ય નું કામ છે.

Read this post on my English blog.

નવાજુની - 1

• 2 દિવસથી ગળામાં ઇન્ફેકશન છે.
• નાક વહે છે.
• વિકનેસ લાગી રહી છે.
• કામ ઘણું રહે છે.
• વાંચવાનું ઘણું છે.
• આશા રાખીએ તબિયતમાં જલ્દી સુધારો થાય. :-)

ફ્રેન્ડશિપ ડે પર કોઈ એસ.એમ.એસ નહી. ફક્ત વ્હોટ્સએપ

સહુંથી પહેલાં બધાં જ ભાઈબંધો અને બહેનપણીઓ ને "હેપ્પી ફ્રેન્ડશિપ ડે".

એક જમાનો હતો કે ફ્રેન્ડશિપ ડે ના દિવસે સવાર સવારમાંમોબાઈલમાં એસ.એમ.એસ નો ધોધમાર વરસાદ પડતો. અને હવે એજ એસ.એમ.એસ ને બધાં ભૂલી ગયા છે અને હવે બધાં વ્હોટ્સએપ પર વરસાદ વરસાવે છે.

વિગતવાર પોસ્ટ વાંચો મારા ટેકનોલોજી બ્લોગ પર - ટેકનોલોજીકલ નોટ્સ.

30 દિવસ માટે કઈ નવું કરો

કોઈ પણ સારી આદત પાડવા માટે કે પછી કોઈ બુરી આદત છોડવા માટે આપણે જ્યારે લગાતાર એના માટે પ્રયાસ કરીએ તો એ પછી આપણા જીવનનો એક અભિન્ન ભાગ બની જાય છે.

ગૂગલ ના મેટ કટ્સ નો વીડિઓ મેં જોયેલો ત્યાર થી આવું કઈક કરવાની મને પ્રેરણા થઇ હતી. મેટ નો બ્લોગ હું છેલ્લાં ઘણાં સમયથી વાંચું છું. એને એક પ્રયોગ કર્યો છે. 30 દિવસ સુધી આપણે કઈક એવું કરવાનું જે આપણે હજી સુધી જીવનમાં કર્યું ના હોય, કઈક એવું જેને આપણે આપણા જીવનમાં એક સારી આદત તરીકે જોવા માંગતા હોય.

મેં આવી એક વાત પહેલાં પણ કોઈ જગ્યાએ વાંચેલી કે જો કોઈ વ્યક્તિ 21 દિવસ સુધી રોજ કોઈ એક કામ કરે તો એ કામ એના જીવનમાં આદત બની જાય છે. 21 દિવસનો આંકડો કઈ રીતે આવ્યો એતો ખબર નથી પણ આપણે આપણા પ્રયોગ માટે એક મહિનો, એટલે કે 30 દિવસ રાખી શકીએ છીએ. દર પહેલી તારીખે નવું કઈ શરું કરવાનું.

તમારા જીવનમાં આવનારા 30 દિવસો તો એમ પણ પસાર થવાના જ છે, તમે કઈ રીતે એ 30 દિવસ પસાર કરવા માંગો છો એ તમારે નક્કી કરવાનું છે. અને કોઈ પણ સારી આદત કેળવવા માટે કે કોઈ બુરી આદત ને જીવનમાંથી બાદબાકી કરવા માટે 30 દિવસ નો સમયગાળો ઘણો છે. 30 દિવસ પછી જો તમને એ આદત ગમે તો ચાલું રાખો અથવા તો પડતી મુકો. પણ મરતી વખતે તમને કઈક કર્યા નો સંતોષ હશે.

મેં મારા માટે ગઈ કાલથી મારી ડાયરી ની સાઈઝ નું એક પાનું લખવાની (અને જો સમય મળે તો બ્લોગ પર ઉપડેટ કરવાની) મારી 30 દિવસ ની ચેલેંજ તરીકે સ્વીકારી છે. અને આ પોસ્ટ એના જ ભાગ રૂપે છે.

બીજી આદતો જે હું કેળવવા માંગુ છું :

• રોજ ના કોઈ પણ પુસ્તક ના 30 પાના વાંચવા (જેથી કરીને આ પોસ્ટ સાર્થક થાય ;-))
• રોજ સવારે 5 વાગ્યે ઉઠી ને યોગાસનો કરવા અથવા ચાલવા જવું.

તો તમે શું વિચારો છો? શું નવી આદત તમારા જીવનમાં કેળવવા માંગો છો? વધારે પ્રેરણા માટે મેટ કટ્સ નો આ વીડિઓ જુઓ.

પુસ્તકોનો નશો

વાંચવાનો ગાંડો શોખ હોવાને કારણે હું પુસ્તકો ભેગાં કરતો કરું છું અને ખરીદતો રહું છું અને સમય અત્યારે એવો આવી ગયો છે કે ઘણાં ખરા પુસ્તકો વંચાયા વગરના પડી રહ્યાં છે. પર તોય નવાં પુસ્તકો જોઇને એમને ખરીદવાનો નશો ચડી જાય છે.

આ બાબતે હું મારી જાત ને દારૂડીયા સાથે સરખાવું છું. જેમ દારૂની લત વાળી વ્યક્તિને દારુની ગમે તેટલી બાટલીઓ ઘરે હોવા છતાં દારૂની દુકાને જઈને 'નવી બાટલી ભાળી નથી કે લેવાની ઈચ્છા થઇ નથી' તેમ મારે પણ પુસ્તકોની દુકાને 'નવું પુસ્તક ભાળ્યું નથી કે લેવાની ઈચ્છા થઇ નથી' જેવી હાલત છે.

વાંચવું એ દારુ ઢીંચવા જેવું છે અને પુસ્તકો ભેગાં કરવા એ ઘરમાં જ બાર બનાવવા જેવું છે. દારુદીયાના ઘરે બારમાં બાટલીઓ શોભે એમ મારા રૂમમાં પુસ્તકો શોભે.

હા, તો મૂળ વાત એ હતી કે આપણે હવે બાટલીઓ (પુસ્તકો) ભેગાં કરવાનું થોડા સમય માટે અટકાવીને ઘરે પડેલા દારુ ધીચ્વાનું કામ હાથ પર ધરવું પડશે. ;-)