Not વિધાઉટ My ડૉટર

 

 

આજે ક્રોસવર્ડમાંથી આ પુસ્તક લીધા પછી એના પાના ફેરવતી વખતે મને અચાનક એક જૂની કવિતા યાદ આવી. જયંત પાઠક એ લખેલી "મારી દીકરી ક્યાં ?"

આખરે ઉજાગરાનો અંત આવ્યો:

લગન ઊકલી ગયાં.

મા હવે

ઘરની ચીજવસ્તુઓ ગણે છે

સંભારી સંભારી મેળવે છે

સંભાળી સંભાળી ગોઠ્વે છે:

થાળી, વાડકા, ગ્લાસ, ડિશ-

બધું બરાબર છે

ક્યાંય કશુંય ખોવાયું નથી

કશુંય ગયું નથી-

પણ

અચાનક કંઈક યાદ આવતાં

એ ઓરડા વચ્ચે

ઊભી રહી જાય છે

આંખોમાંથી ટપકું ટપકું થાય છે

ખારો ખારો પ્રશ્ન :

‘મારી દીકરી ક્યાં ?’