એમતો બેંગ્લોર (બેંગલુરુ પણ આપણને હજી બેંગાલુરુની ટેવ નથી પડી એટલે ત્યાં સુધી બેંગ્લોર) આવ્યે 6 મહિના (સેપ્ટેમ્બર એન્ડ માં અહીંયા આપણે પધરામણી કરી) થઇ ગયા પણ આળસને કારણે બ્લોગ પર કઈ અપડેટ થયું નથી એટલે કદાચ વાંચકો માટે આ નવું હશે.
શરૂઆત તો બેંગ્લોરમાં સહેજ પણ ના ગમ્યું કારણ કે એક તો એકલો આવ્યો હતો - એટલે ઘર અને પરિવાર મિસ થાય. ઉપરાંત આવીને 15 દિવસ હોટલમાં રોકાયો એ પછી રૂમ મળવાની મુશ્કેલી. એ ઉપરાંત અહીંની મોંઘવારી - ખાલી સાઉથ ઇન્ડિયન જમવાનું સસ્તું મળે બાકી બધું જ મોંઘુ. એમાં વળી પાછો હું શરૂઆતના દિવસોમાં બીમાર પડેલો એટલે વધારે ના ગમ્યું. તદુપરાંત અહીંયાનો ટ્રાફિક અને ઠેક-ઠેકાણે ગંદકી અને આપણી ગુજરાતની નર્મદાની કેનાલ જેટલી મોટી, ખુલ્લી ગટરો મેં પેહલી વાર જોઈ.
પણ પછી એકાદ મહિનામાં બધું થાળે પડ્યું ખરું અને પછી ડિસેમ્બરમાં તો કિરણ અને રીવાંશી પણ અહીંયા આવી ગયા એટલે પછી મજા જ મજા.
બેંગ્લોરનું વાતાવરણ તો બધાને ગમે એવું છે. બધી સીઝનમાં ટેમ્પરેચર સરખું જ લાગે - ન વધારે ગરમી કે ન તો વધારે ઠંડી.
ફેબ્રુઆરીમાં મદુરાઈ-રામેશ્વરમ-ઉટી પણ ફરી આવ્યા.
બાકી પુસ્તકો વાંચવાનું ધીમે ધીમે પણ ચાલું છે. અહીંયા આવ્યા પછી 3 પુસ્તકો વાંચ્યા :
1. ધ અધર સાઈડ ઓફ મી - સિડની શેલ્ડન
2. દુખિયારાં - વિકટર હ્યુગો (જે લે મિઝરેબલનું ગુજરાતી અનુવાદ છે - અનુવાદક : મૂળશંકર મો. ભટ્ટ)
3. ધ ગ્રેટેસ્ટ સેલ્સમેન ઈન થઈ વર્લ્ડ - ઑગ મંડીનો
અને હાલમાં કોરોના વાયરસે જયારે કાળો કેર વરસાવ્યો છે આખી દુનિયામાં અને આપણે ભારતમાં પણ જયારે મોદી સરકારે 21 દિવસનું લોકડાઉંન કર્યું છે ત્યારે હું વાંચી રહ્યો છું : લવ ઈન ધ ટાઈમ ઓફ કૉલેરા - ગેબ્રિઅલ ગાર્સીયા માર્કેઝ
લૉકડાઉન દરમિયાન પણ અમારે સરકારી બૅન્કને 50% સ્ટાફથી ચાલું રાખવાની હોવાથી અઠવાડિયામાં 3-4 દિવસ ઑફિસ જવું પડે છે અને બાકીના દિવસોમાં વર્ક ફ્રોમ હોમ - જે મારા માટે પહેલી વારનું છે અને નવું છે. એમ સારું લાગે પણ ઘરે રીવાંશી ની ઉંમરના બાળકો હોય તો થોડું અઘરું પડે.
બાકી તો એવું છે કે ચાલવાનું-દોડવાનું કે બીજી કોઈ જાતની કસરતથી આપણે ઘણા દૂર થઇ ગયા છે જે ખુબ જ ખરાબ કહેવાય અને ફરી પાછું કંઈક નિયમિત થાય એવી આશા સાથે આ પોસ્ટ પુરી કરું છું.
P.S. 1. બેંગ્લોરમાં આવીને ઠેક-ઠેકાણે નૉન-વેજ અને દારૂની દુકાનો જોઈને ઘણી નવાઈ લાગેલી.
2. પાંચ વર્ષથી વપરાતા iPhone ને આરામ આપી 10-12 દિવસ પહેલાં ફરી પાછા એન્ડ્રોઇડ પર આપણે આવી ગયા છીએ અને રિયલમી 6 પ્રો ફૉન લેવામાં આવ્યો છે.
શરૂઆત તો બેંગ્લોરમાં સહેજ પણ ના ગમ્યું કારણ કે એક તો એકલો આવ્યો હતો - એટલે ઘર અને પરિવાર મિસ થાય. ઉપરાંત આવીને 15 દિવસ હોટલમાં રોકાયો એ પછી રૂમ મળવાની મુશ્કેલી. એ ઉપરાંત અહીંની મોંઘવારી - ખાલી સાઉથ ઇન્ડિયન જમવાનું સસ્તું મળે બાકી બધું જ મોંઘુ. એમાં વળી પાછો હું શરૂઆતના દિવસોમાં બીમાર પડેલો એટલે વધારે ના ગમ્યું. તદુપરાંત અહીંયાનો ટ્રાફિક અને ઠેક-ઠેકાણે ગંદકી અને આપણી ગુજરાતની નર્મદાની કેનાલ જેટલી મોટી, ખુલ્લી ગટરો મેં પેહલી વાર જોઈ.
પણ પછી એકાદ મહિનામાં બધું થાળે પડ્યું ખરું અને પછી ડિસેમ્બરમાં તો કિરણ અને રીવાંશી પણ અહીંયા આવી ગયા એટલે પછી મજા જ મજા.
બેંગ્લોરનું વાતાવરણ તો બધાને ગમે એવું છે. બધી સીઝનમાં ટેમ્પરેચર સરખું જ લાગે - ન વધારે ગરમી કે ન તો વધારે ઠંડી.
ફેબ્રુઆરીમાં મદુરાઈ-રામેશ્વરમ-ઉટી પણ ફરી આવ્યા.
બાકી પુસ્તકો વાંચવાનું ધીમે ધીમે પણ ચાલું છે. અહીંયા આવ્યા પછી 3 પુસ્તકો વાંચ્યા :
1. ધ અધર સાઈડ ઓફ મી - સિડની શેલ્ડન
2. દુખિયારાં - વિકટર હ્યુગો (જે લે મિઝરેબલનું ગુજરાતી અનુવાદ છે - અનુવાદક : મૂળશંકર મો. ભટ્ટ)
3. ધ ગ્રેટેસ્ટ સેલ્સમેન ઈન થઈ વર્લ્ડ - ઑગ મંડીનો
અને હાલમાં કોરોના વાયરસે જયારે કાળો કેર વરસાવ્યો છે આખી દુનિયામાં અને આપણે ભારતમાં પણ જયારે મોદી સરકારે 21 દિવસનું લોકડાઉંન કર્યું છે ત્યારે હું વાંચી રહ્યો છું : લવ ઈન ધ ટાઈમ ઓફ કૉલેરા - ગેબ્રિઅલ ગાર્સીયા માર્કેઝ
લૉકડાઉન દરમિયાન પણ અમારે સરકારી બૅન્કને 50% સ્ટાફથી ચાલું રાખવાની હોવાથી અઠવાડિયામાં 3-4 દિવસ ઑફિસ જવું પડે છે અને બાકીના દિવસોમાં વર્ક ફ્રોમ હોમ - જે મારા માટે પહેલી વારનું છે અને નવું છે. એમ સારું લાગે પણ ઘરે રીવાંશી ની ઉંમરના બાળકો હોય તો થોડું અઘરું પડે.
બાકી તો એવું છે કે ચાલવાનું-દોડવાનું કે બીજી કોઈ જાતની કસરતથી આપણે ઘણા દૂર થઇ ગયા છે જે ખુબ જ ખરાબ કહેવાય અને ફરી પાછું કંઈક નિયમિત થાય એવી આશા સાથે આ પોસ્ટ પુરી કરું છું.
P.S. 1. બેંગ્લોરમાં આવીને ઠેક-ઠેકાણે નૉન-વેજ અને દારૂની દુકાનો જોઈને ઘણી નવાઈ લાગેલી.
2. પાંચ વર્ષથી વપરાતા iPhone ને આરામ આપી 10-12 દિવસ પહેલાં ફરી પાછા એન્ડ્રોઇડ પર આપણે આવી ગયા છીએ અને રિયલમી 6 પ્રો ફૉન લેવામાં આવ્યો છે.